Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων!
Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις!
Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
2 σχόλια:
Αυτό το ζω επί δύο εδώ και αρκετά χρόνια....
90Χ82 πόσο κάνει?
Την καλησπέρα μου και τις ευχές μου..
Δε μετράει ο αριθμός, Παναγιώτα...
Για τους δίπλα κάνει ούτως ή άλλως πολύ.
Τους χαιρετισμούς μου και ευχές κι από μένα
Δημοσίευση σχολίου