Ο Τάκης πήρε τη Λίτσα και πήγαν μια βόλτα για να ξεσκάσουν.

Η Λίτσα πέρασε ωραία εκείνη τη βραδιά. Ήπιε λίγο παραπάνω ούζο απ' ό,τι συνηθίζει.

Στο κεφάλι της ένοιωθε μια όμορφη ζαλάδα. Λίγο η συντροφιά με τον αγαπημένο της, λίγο η αλμύρα της θάλασσας, λίγο η κούραση των ημερών.

Εκείνη τη βραδιά είχε αποφασίσει ότι η ζωή τής ανήκει.

Χαλάλι οι κόποι, οι θυσίες, οι στενοχώριες, οι απογοητεύσεις, οι φόβοι της.

Εκείνο το βράδυ αποφάσισε να πάρει τα πράγματα από την αρχή. Σαν να ήταν το πρώτο σκίρτημα. Δεν είχε να θυμηθεί τίποτε άσχημο από τη ζωή της.
Ο Τάκης ήταν η αιωνιότητα. Η δική της.

Την επομένη που ξύπνησε της είχε μείνει μόνο μια ζαλάδα στο κεφάλι από το πολύ ούζο.

Τότε συνειδητοποίησε ότι...
(συνεχίζεται)