Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων!
Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις!
Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
2 σχόλια:
Δεν ξέρω τι γράφεις αλλά μου αρέσει πολύ..
Ο τρόπος και οι φωτογραφίες σου!!
καλανασαι:))
Προνομιούχα ύψη, Μαριώ...
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Τους χαιρετισμούς μου.
Δημοσίευση σχολίου