Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων!
Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις!
Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2005
Πόθος
Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές βαριές σου στάλες.
Των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου