Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων! Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις! Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Nαι μωρέ Χρόνη μου! Καλοκαίρι είναι...ας ζεσταθούμε λιγάκι (αν και μεταξύ μας εγώ νομίζω πως κρύωσα!)
Ρε Νανάκο δε μπορώ τη μεμψιμοιρία...
Όταν κάνει κρύο τρελαινόμαστε λόγω κακού καιρού. Όταν κάνει καλό καιρό τρελαινόμαστε γιατί κάνει υπερβολική ζέστη.
Άσε που αυτά τα περί "καλού" και "κακού" καιρού ποτέ δεν τα κατάλαβα. Όλες οι κλιματολογικές συνθήκες είναι όμορφες.
Έχουμε φέρει το κλίμα στο σπίτι, στη δουλειά, στις μετακινήσεις, σε ένα μέσο όρο ανοιξιάτικης δροσούλας και, όταν θα πρέπει να διασχίσουμε το δρόμο μέχρι το πάρκιν και ιδρώσουμε λίγο, το κάνουμε μείζον ζήτημα.
Αυτό είναι αχαριστία. Ή κάνω λάθος;
Περαστικά κιόλας! (σε φαντάζομαι με κουβερτούλα και χαρτομάντηλα...)
Δημοσίευση σχολίου