Αναρωτιέμαι

Αναρωτιέμαι γιατί κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση για να δω ειδήσεις πρέπει να μάθω κάθε λεπτομέρεια για την ακριβή ποιότητα και τον ακριβή κωδικό κατασκευής της ρουκέτας που έσκασε στην Αμερικανική Πρεσβεία. Γιατί πρέπει να ξέρω με κάθε λεπτομέρεια όλα τα σενάρια περί της ακριβούς θέσης από την οποία οι τρομοκράτες εκπυρσοκρότησαν. Περί του ακριβούς αριθμού και της ακριβούς θέσης όπου έχουν τοποθετηθεί κάμερες παρακολούθησης γύρω από την Πρεσβεία. Περί της ακριβούς προελεύσεως και περί ποιων χωρών χρησιμοποιούν στο στράτευμά τους αυτό το είδος ρουκέτας. Περί του ποια ακριβώς συμπεράσματα έβγαλε η Αντιτρομοκρατική και περί του ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις της.

Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να ξέρω ποια είναι η άποψη ενός συρφετού γνωστών τηλεοπτικών περσόνων οι οποίες θα βγουν ανά δωδεκάδες στα παράθυρα και καθεμιά θα λέει την άποψή της.

Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να βλέπω τους δημοσιογράφους μας να ωρύονται και να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους επειδή η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων δεν τους επιτρέπει (επί ποινή τσουχτερού προστίμου για τα αφεντικά τους) να ξεκατινιαστούν με τις λίστες με τα ακριβή ονόματα όσων τη σκαπουλάρησαν και απέφυγαν τη στρατιωτική θητεία -σάμπως όλοι οι άσημοι ή διάσημοι ελληναράδες που πήγαν στρατό δεν έχουν ποτέ βρει τρόπο να τη σκαπουλάρουν – γενικώς. Τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας τους (σλουρπ, σλουρπ, κύριε Λοχαγέ, ντριν, ντριν, κύριε Βουλευτά), όσο και πριν ή, κυρίως, μετά.

Αναρωτιέμαι γιατί να πηγαίνω σπίτι και, στον ευλογημένο το (λίγο) χρόνο που κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, να μη μαθαίνω τι συμβαίνει στον κόσμο παρά να μαθαίνω μιάμισης ώρας άχρηστες λεπτομέρειες ενός μονοθεματικού δελτίου αποτελούμενου από 2-3 τηλεοπτικούς αστέρες-δημοσιογράφους-εισαγγελείς-σταυροφόρους, από 5-6 άχρηστα ρεπορτάζ όπου θα εξαντλήσουν με κάθε λεπτομέρεια το τρέχον (μοναδικό και φλέγον – γι’αυτούς) θέμα του δελτίου, διανθισμένο από 5-6 ζωντανές συνδέσεις από τα πιο άχρηστα σημεία (συνδεόμαστε με τη Βασιλίσσης Σοφίας για να δούμε αν άλλαξαν το τζάμι που έσπασε).

Αναρωτιέμαι γιατί να μην αξίζω ένα δελτίο ειδήσεων αξιοπρεπές, πολιτισμένο, με μικρά γράμματα, με ουσία, όπως αυτά που έχει συνηθίσει να παρακολουθεί η πλειοψηφία των ευρωπαίων. Με παρουσιαστές χαμογελαστούς, μορφωμένους, καλοαναθρεμμένους, όχι λαϊκιστές, που να μην ισοπεδώνουν τα πάντα στο βωμό της τηλεθέασης. Που να ξέρουν να χρησιμοποιούν σωστά την ελληνική γλώσσα. Με ρεπορτάζ σύντομα και περιεκτικά. Με φίλτρο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην αναμετάδοση των κάθε είδους βίντεο που κατακλύζουν τα διεθνή πρακτορεία ή που συλλέγουν τα τσακάλια της εγχώριας δημοσιογραφίας.

Αν έβλεπε κανείς στη δορυφορική τα κανάλια στις διάφορες χώρες, μόνο στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να δούμε τόσες φορές τον απαγχωνισμό του Σαντάμ, το Σαντάμ απαγχωνισμένο, το Σαντάμ με σάβανο. Τη μέρα που κυκλοφόρησε το πειρατικό βίντεο με τον απαγχωνισμό, παρακολουθούσα ειδήσεις στο RAIUNO. Ο παρουσιαστής ανακοίνωσε το γεγονός ότι κυκλοφόρησε στο ίντερνετ κάποιο βίντεο από κινητό τηλέφωνο κάποιου που παραβρέθηκε στην εκτέλεση. Μετά λέει «από τη σύνταξη των ειδήσεων αποφασίσαμε να μη μεταδώσουμε αυτό το βίντεο». Ύστερα από λίγο βάζω το δελτίο ειδήσεων οτου Rete4, που μεταδιδόταν την ίδια ώρα. Μόλις το γύρισα, ακούω: «από τη σύνταξη αποφασίσαμε να μη μεταδώσουμε αυτές τις εικόνες»! Τζίφος! Από μια πρόχειρη επισκόπηση που έκανα στα κανάλια πανευρωπαϊκώς, το συγκεκριμένο βίντεο είτε αναμεταδόθηκε μια φορά ως συνοδευτικό της είδησης, είτε μεταδόθηκε μια ανώδυνη (κατά το δυνατόν) σκηνή από αυτό, είτε δε μεταδόθηκε καθόλου.

Περιττό να προσθέσω ότι είχα την ευκαιρία να το δω ως διαφημιστικό trailer για τις ειδήσεις των 8, στις ειδήσεις των 8 ως πρώτη είδηση και, φυσικά, στο κεντρικό παράθυρο όταν άρχισαν να ξεφυτρώνουν μια δεκαριά παράθυρα με opinionists, εν είδει οπτικής συνοδείας που επαναλαμβανόταν ανά 30 δευτερόλεπτα.

Ντρέπομαι. Για την παντελή έλειψη σεβασμού στον ανθρώπινο πόνο, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην ανθρώπινη υπόσταση. Για τα λαϊκίστικα επιφωνήματα δήθεν υποστήριξης και στήριξης των αναξιοπαθούντων, των μικρομεσαίων, των «συμπολιτών μας που έχουν ανάγκη». Για τα κατασκευασμένα δήθεν αποκαλυπτικά ρεπορτάζ που δήθεν αποκαλύπτουν δήθεν κομπίνες τη στιγμή που οι αυτουργοί των ρεπορτάζ αυτών είναι βολεμένοι lifestyle δημοσιογράφοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα κερδίσουν μια μονάδα τηλεθέασης παραπάνω από τον ανταγωνισμό, που θα τους επιτρέψει, στο τέλος της σεζόν, να πάνε σε άλλο σταθμό που θα τους διπλασιάσει το μισθό.

Εκτός κι αν έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιες αξίες, ας τις πούμε «πλειοψηφικές». Αν μια είδηση ή μια εικόνα που έχει τηλεθέαση, αν «αυτό που θέλει ο κόσμος» είναι, τελικά, το σωστό. Αν ο κανιβαλισμός είναι αναπόσπαστο, έστω και συγκεκαλυμμένο, τμήμα του πολιτισμένου ανθρώπου. Γιατί, αν η τηλεόραση είναι ένας καθρέπτης της κοινωνίας, τότε ο επαρχιωτισμός, με την χειρότερή του έννοια, αυτής της κοινωνίας υποβόσκει ακόμα, ακόμα και μέσα σε πολλούς που ζουν σε ευήλια προάστια της πρωτεύουσας, όσο ριζικά κι αν έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες διαβίωσης και το βιοτικό τους επίπεδο.

(πίνακας:Henri Matisse. The Moroccans. 1916)