Election Day

Πάει κι αυτό, πέρασε.

Ξέρουμε πια ποιοι θα κυβερνήσουν τον τόπο μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Θα ξεκουραστούν και οι υποψήφιοι που μήνες τώρα δεν είχαν αφήσει γειτονιά για γειτονιά για να ανακοινώσουν περίτρανα πόσο αγαπάνε τον τόπο τους και πόσο ανιδιοτελώς είναι κοντά στους δημότες και πόσο πολύ θέλουν να βοηθήσουν για να πάει ο τόπος μπροστά.

Ό,τι προλάβαμε προλάβαμε. Πήγαν να κρεμάσουν κάτι (ασχημούτσικα, εντάξει, αλλά καλύτερα από τους θλιβερούς στίλους της ΔΕΗ) φαναράκια στην Παλιά Πόλη, αλλά τους πρόλαβαν οι εκλογές κι έτσι φώτισαν με το ζόρι 5-6 δρομάκια όλα κι όλα και κακήν κακώς. Τόσα άλλωστε τους χρειάζονταν για να τα βάλουν στα προεκλογικά φυλλάδια. Θα περιμένουμε τώρα άλλα τριάμισι χρόνια για να ξαναδούμε έργα ανάπλασης στην πόλη μας. Στις επόμενες εκλογές πάλι...

Πήγα κι εγώ να κάνω εκλογές...
Σε ένα μακρινό και πολύ όμορφο χωριό στην ενδοχώρα.
Την προηγούμενη των εκλογών πήρα τους δρόμους









συνάντησα πολύ κόσμο














έφτασα στη Νίθαυρη, πήγα στο σχολείο του χωριού που θα εκτελούσε χρέη εκλογικού τμήματος, ετοίμασα τη διάταξη των παραβάν, των θρανίων και διάφορα άλλα διαδικαστικά
και παρέλαβα απ' το Δήμο το σάκο με το απαραίτητο εκλογικό υλικό για τη διεξαγωγή των εκλογών στο 87ο εκλογικό τμήμα.
















Από τα άγρια χαράματα της Κυριακής ξεκίνησα...

....όλα έπρεπε να είναι έτοιμα στις 7 το πρωί. Σφραγισμένες οι κάλπες με βουλοκέρι, τα ψηφοδέλτια στη θέση τους, η εφορευτική επιτροπή σε παράταξη, όπως και οι αντιπρόσωποι των κομμάτων, και η γραμματέας μου να ξέρει τα καθήκοντά της (ευτυχώς ήταν έμπειρη). Α, και ένας δυνατός καφές.
Η σφραγίδα της εφορευτικής πάντα κοντά μου.
Ο καθένας φάκελος πρέπει να σφραγίζεται την τελευταία στιγμή.
Όπως ξέρουν καλά οι εκλογοκένταυροι, έστω και ένας σφραγισμένος φάκελος να διαρρεύσει έξω από το εκλογικό κέντρο, μπορεί να νοθευτεί όλη η από κει και μετά εκλογική διαδικασία.

Στην αρχή των εκλογών θα πρέπει να επιβάλεις μια τάξη.

Προσπάθησα να εξηγήσω περί ύψιστης στιγμής άσκησης του δημοκρατικού δικαιώματος του πολίτη και περί του πόσο σημαντικό είναι να τηρηθεί το απόρρητο και το αδιάβλητο της ψηφοφορίας, αλλά τελικά τους έπεισα μόνο αφού έβαλα τις φωνές.
Μετά όλα κύλησαν ομαλά. Κατάλαβαν όλοι ότι έπρεπε να μπαίνουν στο παραβάν (και οπωσδήποτε μόνοι τους) για να επιλέξουν ψηφοδέλτιο και ότι έπρεπε να πάρουν όλη τη σειρά των ψηφοδελτίων, άσχετο αν έξω απ' το εκλογικό τμήμα είχε φροντίσει ο ενδιαφερόμενος υποψήφιος να τους προμηθεύσει με το ψηφοδέλτιό του και με τους επιθυμητούς σταυρούς.
Έτσι πολλοί είχαν στη δεξιά τσέπη το έτοιμο ψηφοδέλτιο για τις νομαρχιακές και στην αριστερή για τις δημοτικές, μόνο που αυτό προκάλεσε μια αναμπουμπούλα καθότι την ώρα που το έβαζαν στο φάκελο μπρεδεύονταν και τα έριχναν ανάποδα: το (έτοιμο, γιατί εμείς τους τα δίναμε χωριστά και δε θα μπορούσαν να κάνουν λάθος) ψηφοδέλτιο των δημοτικών στο μπλε φάκελο των νομαρχιακών και τούμπαλιν.
Ευτυχώς που κατά τη διαλογή ανοίξαμε πρώτα και τις δύο κάλπες, βρήκαμε όσα ψηφοδέλτια ήταν σε λάθος κάλπη και τα κάναμε τράμπα.

Εκλογικό τμήμα ήταν το πανέμορφο κτίριο όπου στεγαζόταν το δημοτικό σχολείο του χωριού.

με μια πανέμορφη θέα,
από τον Ψηλορείτη














έως τη θάλασσα














Στην Εφορευτική, στην αρχή που είδε να βάζω τις φωνές επικράτησε μια παγωμάρα.
Μετά όμως υπήρξε μια σύμπνοια.
Κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις (από πού'σαι; τίνος είσαι; κτλ), είπαμε τα αστειάκια μας, συζητήσαμε τα εκλογικά μας.
Κύλησε η μέρα.



















Το μεσημέρι οι γυναίκες του χωριού έφεραν κάθε μια κι από ένα καλούδι. Και καλό κρασάκι. Κολλήσαμε και μια Α4 έξω στην πόρτα ότι η Εφορευτική κάνει διάλειμμα φαγητού. Και φάγαμε αυτοκρατορικά.
















Το απογεματάκι το προαύλιο του σχολείου άρχισε να γεμίζει από ψηφοφόρους














και μη














Ήταν μια καλή ευκαιρία να ξαναβρεθούν παιδικοί φίλοι, συγχωριανοί που περιμένουν τέτοιες αφορμές για να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους, να θυμηθούν πώς τότε το χωριό έσφυζε από ζωή και να διαπιστώσουν πόσο έχει ερημώσει σήμερα.
Τα παιδιά έστησαν κι αυτά ένα ντέρμπι μεταξύ τους.
Δεν έμαθα ποιος κέρδισε.














Στις 7 ακριβώς κύρηξα το πέρας της ψηφοφορίας.

Κλειδαμπαρώσαμε τις πόρτες και ξεσφραγίσαμε τις κάλπες.
Καταμετρήσεις, τηλεγραφήματα, συμπλήρωση βιβλίων.
Αφού κλείσαμε το εκλογικό τμήμα, ανά χείρας ο σάκος με τα αποτελέσματα, περάσαμε από το σπίτι του υποψήφιου για το τοπικό συμβούλιο που εξελέγη, όπου είχε στηθεί ήδη τρικούβερτο γλέντι. Συγχαρητήρια και αναχώρηση.
Πρωτοδικείο, Νομαρχία.
Στη Νομαρχία σε μια μεγάλη αίθουσα υπήρχε ένα βίντεο γουόλ με τη ροή των αποτελεσμάτων και κάθονταν οι υποψήφιοι και οι περί αυτών και παρακολουθούσαν με αγωνία.
Οι μισές φάτσες θλιμμένες, οι άλλες μισές χαρούμενες.

Ύστερα από μια μεγάλη μέρα, ποτάκι με εκλογές και λίγο πάγο με φίλους.

Ο κυρίαρχος λαός είχε εκτελέσει για άλλη μια φορά το καθήκον του.
Οι αδιάβλητη και ανόθευτη εκλογική διαδικασία επιβεβαίωσε για ακόμια μια φορά πανηγυρικά το θρίαμβο του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Άλλο ζήτημα είναι τα κριτήρια με τα οποία ο καθένας ψηφίζει.
Το γιατί μερικές φορές μένουν απ' έξω άτομα αξιόλογα, έντιμα και ικανά και εκλέγονται άτομα που έχουν άλλους, περίεργους και ανείπωτους τρόπους επιρροής στο εκλογικό σώμα. Χωρίς πρόγραμμα και χωρίς ιδανικά. Το ότι πολλοί, δυστυχώς, προτιμούν υποψηφίους με κριτήρια κουμπαριάς, ρουσφετιού, του ποιος θα υπερθεματίσει στη δημαγωγία και διάφορα παρόμοια.
Αυτό χρήζει ξεχωριστής κοινωνιολογικής ανάλυσης.

Συγχαρητήρια στους κερδισμένους.
Μακάρι να οδηγήσουν τον τόπο πιο μπροστά. Αυτό έχει μόνο σημασία.