“…λέω, άδραξε τους πεθαμένους θεούς μέσα
στο χορτάρι των καβουριών!
Λέω ότι ο φοίνικας είναι επικερδής
Λέω, κοίτα, κοίτα, κοίτα
γύρω μας:
όλη η αγάπη είναι δική μας
ο ήλιος είναι ο σκύλος μας δεμένος στο λουρί του
τίποτα δε μπορεί να μας νικήσει!
γάμα το σολομό!
Το μόνο που μας χρειάζεται είναι να πλησιάσουμε
το μόνο που μας χρειάζεται είναι να σύρουμε
έξω από τους τεφρούς τάφους,
το χώμα, τη βρωμιά,
την καρό ελπίδα των θαμπών καταβολάδων μέχρι
τις αισθήσεις μας. Δεν έχουμε τίποτα να πάρουμε και
να δώσουμε, το μόνο που μας χρειάζεται είναι
ν’ αρχίσουμε, ν’ αρχίσουμε, ν’ αρχίσουμε…!’’
Μπουκόφσκι, Πόλη των Αγγέλων
Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων! Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις! Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
Τρίτη 6 Ιουνίου 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
I can't read a word of your blog, but I think your photographs are beautiful!!
Μπράβο ρε Χρόνη...
Δημοσίευση σχολίου