Η Β., ο Γ. και η Γιουροβίζιον

Πριν από ένα χρόνο είχαμε μαζευτεί στο σπίτι της φίλης μου της Β. για να δούμε το Φεστιβάλ τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Η Β. είναι πολύ μεγάλη φαν του θεσμού. Από την αρχή είχε την προαίσθηση (μάλλον όπως κάθε χρόνο) ότι κάτι καλό θα μας έβγαζε η Έλενα Παπαρίζου. Εγώ το όλο νταβαντούρι το είδα ως μια ευκαιρία να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και να πιούμε κανένα ρακάκι (έχω ξεπεράσει το μικρόβιο της Γιουροβίζιον μαζί με τις άλλες παιδικές αρρώστιες εδώ και πολλά χρόνια). Κάτι μου ΄λεγε όμως κι εμένα ότι θα πήγαινε καλά η συμμετοχή της Ελλάδας: Είχα δει τι τρελή προώθηση είχε κάνει στο ΜTV και από δω κι από κει η Ελλάδα και κατάλαβα ότι το είχε πιάσει, επιτέλους, το νόημα…
Η Β. όλη τη βραδιά αναπηδούσε από τον καναπέ και ζητωκραύγαζε υπέρ της Έλενας… Δήλωνε μάλιστα εξ αρχής ότι αν τύχαινε και βγαίναμε πρώτοι θα έκλεινε από την επομένη εισιτήρια για τον τελικό στην Αθήνα….
Η Έλενα κέρδισε, εμείς βγήκαμε και το γιορτάσαμε μέχρι πρωίας. Όταν η Ελλάδα διακρίνεται κάπου έχει πλάκα έξω, όλοι είναι υπερήφανοι (!) σαν να έριξαν όλο τον προσωπικό τους μόχθο, παίρνουν παιδιά, σκυλιά, σημαίες, ντουντούκες και εξορμούν για να πανηγυρίσουν το θρίαμβο (!)…
Σύντομα η Β. φρόντισε να προμηθευτεί εισιτήρια για τη μεγάλη βραδιά.
Απ’ όλη την προετοιμασία- γέμισμα των «ειδήσεων» στην tv, αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι η Β. θα ήταν εκεί και θα πραγματοποιούσε το όνειρό της, μαζί με το Γ., τον αρραβωνιαστικό της.

Ο Γ. είχε την ατυχία να βρεθεί, πριν από μερικά χρόνια, σε λάθος μέρος και με λάθος άτομα. Είχε μια εκκρεμότητα με τη δικαιοσύνη, την οποία έλπιζαν, ο Γ. και η Β., να την κλείσουν σύντομα, ώστε το Μάιο να έχουν όλη την ηρεμία να απολαύσουν το Φεστιβάλ από κοντά. Θεώρησαν δεδομένο ότι θα αποδεικνυόταν περίτρανα η μη ανάμειξη του Γ. στην ιστορία.
Εμείς, γνωρίζαμε το Γ., και ξέραμε ότι ήταν άδικο όλο αυτό. Ο Γ., γνωρίζοντας τον εαυτό του, δεν έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην υπεράσπισή του… Το δικαστήριο όμως δεν πείστηκε. Η δίκη έγινε, οι άλλοι αθωώθηκαν. Ο Γ. καταδικάστηκε, πρωτόδικα, με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Ο Γ. είναι μέσα.
Η Β. δε θα είναι στον τελικό του Ο.Α.Κ.Α.
Μερικές φορές η ζωή είναι άδικη.
Αύριο βράδυ δε θα παρακολουθήσω το Φεστιβάλ, λόγω «ανειλημμένων κοινωνικών υποχρεώσεων». Δε θα περάσω έτσι ωραία όπως πέρυσι, όπως και κανένας από την περσινή παρέα.

Στους φίλους μου Β. και Γ. αφιερωμένη η αυριανή βραδιά...