Τρέχα ψυχή μου!! Πέρασε πόλεις και βουνά, βροχές και καταιγίδες. Των αγνώστων!
Πέρνα καλώδια, γράμματα, λέξεις και φώτα. Μα μην κοιτάξεις πίσω. Τινάξου σαν ρεύμα ηλεκτρικό πέρα από εμπόδια και βράχους. Και γνώρισε το πιο ωραίο φως. Χάσε το δρόμο σου χίλιες φορές, μα μόνο έτσι θα τον βρεις!
Το πιο ωραίο φως που σου 'μαθε να φωτίζεις τις γωνιές της ψυχής σου με όλη την λάμψη.
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2005
Νομίζεις...
Κάθε φορά νομίζεις ότι είναι παντοτινό...
3 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
λιόγερμα... κι όμως, είμαι πολύ τυχερός για να είναι παντοτινό και να είναι το όνομα της γειτονιάς που μένω...
3 σχόλια:
λιόγερμα... κι όμως, είμαι πολύ τυχερός για να είναι παντοτινό και να είναι το όνομα της γειτονιάς που μένω...
Ο νοών νοείτω...
όχι πια...
καλημέρες
Δημοσίευση σχολίου