Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2005

τηλέφωνο

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχουμε συναντηθεί. Καμιά φορά κάναμε ένα update για τη ζωή μας απ’ το τηλέφωνο ή μέσω sms.
Είναι η πρώτη αγάπη της εφηβείας μου.
Για κάτι μήνες είχαμε χάσει κάθε επαφή. Της έστειλα ένα μήνυμα για να δω τι κάνει. Το τηλέφωνο κλειστό. Το μήνυμα μού γύρισε πίσω. Προσπαθώ την επομένη να ξαναεπικοινωνήσω. Τίποτα. Τηλεφωνώ σπίτι της. «Η τηλεφωνική σύνδεση που καλείτε δε λειτουργεί προσωρινά για τεχνικούς λόγους». Ανησυχώ. Ψάχνω από τις πληροφορίες κάποιο άλλο τηλέφωνο στο όνομά της. Στο όνομα του άντρα της. Τίποτα! Ξαναπροσπαθώ την επομένη. Και την επομένη.
Κάποιο απόγευμα την πετυχαίνω στο κινητό. Τη βρίζω. Με έκανε και ανησύχησα! Γελώντας μου εξήγησε ότι ξέχασε να πληρώσει το λογαριασμό και τους είχαν διακόψει το σταθερό ενώ το κινητό της είχε πρόβλημα με τη μπαταρία. Είναι όλοι καλά, ο άντρας της, τα παιδιά της, η δουλειά.
Εντάξει.
Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε. Έχουν περάσει πέντε μήνες.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βλέποντας τη λέξη τηλέφωνο με κάποιο μαγικό και υποσυνείδητο τρόπο διάβασα την ιστορία σου πριν καν αρχίσω να μετράω τις λέξεις. Ίσως γιατί την έχω ζήσει και εγώ.

Υ.Γ. Από τότε μιλάω λίγοτερο με κοπέλες στο τηλέφωνο.

iPol είπε...

διευκρίνιση προς black perl:
αντί του "Είναι η πρώτη αγάπη της εφηβείας μου"
να τεθεί: "Είναι η πρώτη ΑΜΟΙΒΑΙΑ αγάπη της εφηβείας μου, η οποία κάποτε τέλειωσε αλλά δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη ζωή μου, κι ας τραβήξαμε καθένας άλλο δρόμο"